Komunikimi

Komunikimi

Eksistojnë shumë definicione të ndryshme për procesin e komunikimit. Komunikimi definohet si bartje e informatave nga dhënësi deri tek marësi me kusht që marësi ta kuptojë atë, kurse në organizatë ose institucion ai është mjet i cili lidh njerëzit në realizimin e qëllimit të përbashkët. Do të thotë që komunikimi nënkupton dërgim, pranim dhe kuptim të informatës.

Komunikimi është punë e përditshme rutinore. Të gjithë ne kemi të drejtë dhe nevojë të e dimë se ç’ndodh rreth nesh, dhe për gjithqka që ka lidhje me ne. Pa komunikim e gjith ajo që e kemi mësuar dhe atë të cilën e mendojmë nuk do të eksiston, ndërsa çdo gjenerat e ardhshme do jetë me e e varfur e më e varfur në aspektin e përvojës dhe dijes. Pa kominukim nuk do të mbeten as organizatat, as udhëheqja e as menaxhimi.

llojet e komunikimit

 1.1. Procesi i komunikimit

Komunikimi është si vepër e vogël skenike, e cila ka më së paku dy aktorë: dërgues dhe pranues të porosive. Porositë të cila dërgohen duhet të jenë të qarta, të sakta dhe të kuptueshme për atë për të cilin janë dërguar porositë.

Porositë nuk artikulohen vetëm në mënyrë verbale. Në procesin e komunikimit, përveq se me fjalë, meret pjesë edhe me gjithë qenien tuaj. Gjestet, lëvizjet, ngjyra e zërit të gjitha ata janë porosi të cila shkojnë së bashku me zërin. Duhet të kujdesemi në atë se qka duhet të thuhet dhe cili është qëllimi i porosisë dhe a do të ketë sukses që porosia të na e sjell efektin e kërkuar nga ai i cili e mer porosinë.

Procesi i thjeshtl i komunikimit është i përbërë prej tre komponentëve:

Dërguesi —>Porosia—-Pranuesi

Në përgjithsi, ndërlikueshmërinë e procesit të komunikjmitmund të e shohim përmes konstatimit të Laselovit, se procesi i komunikimit përbëhet nga 5 segmente: kush tha, pse tha, kujt i tha, nëpërmjet cilit kanal dhe me qfar efekti.

Procesin e komunikimit e ndajmë edhe si në vijim:

• Dërgues-pranues
• Dërgim
• Porosi/përshtatje-koordinim e porosive
• Pranim
• Analizimi i domethënies së porosive
• Përgjigje
• Reagimi i pranuesit të porosisë

D.m.th. dërguesi është ruajtës i informacioneve. Nëpërmjet komunikimit informatat dërgohen gjer tek pranuesi, ndërsa çdokund hasen pengesa të cilët mund të e ndalojnë komunikimin e drejtë të transmetimit të informacioneve. Kanali i komunikimit ka kuptimin e objektit i cili e pregadit dhe e modelon mënyrën e transmetimit të informacioneve. Ai mund të jetë :

• Njëkahësh, dhe
• Dykahëshe.

Kanali njëkahësh e komunikimit mundëson komunikim në një kah, gjegjësisht dërgimin e porosisë. Kanali dykahësh i komunikimit mundëson dërgimin e informacionit në dy kahje, prej dërguesi tek pranuesi dhe anasjelltas.

Me kodimin informacioni paraqitet si simbole, të dhëna informative dhe të tjera. Në atë formë ajo është më e përshtatshme për dërgim.tek pranuisi informacioni i koduar dekodohet.

1.2. Komunikimi me shkrim

Leximi nuk është vetëm një proces i dekodimit të fjalëve të shkruara ose dhënien e kuptimit të fjalëve drejt një definicioni. Leximi është proces i marjes së informatave nga teksti me pëprdorimin e strategjive dhe aftësive të cilët janë në disponim për shumicën tonë. Vëmendje të madhe duhet të i kushtohet gjuhës së shkruar dhe stilit të dërguesit. Menaxherët e mirë do të dinë të lexojnë edhe diqka më tepër nga ajo që është e shkruajtur me fjalë, siq thuhet “lexim në mes reshtave”. Përdorimi i grafikoneve, tabelave, memorandume-letra zyrtare, raporte janë mjete mjete të patjetërsuesh,e në mirmbajtjen e komunikacionit të sukseshëm. Shpesh herë komunikacioni verbal duhet të përdoret para dhe pas komunikacionit me shkrim me qëllim që të gjitha elementet e shkruara në janë të kuptuara drejtë. Përparësia e komunikimit me shkrim është eksistimi i argumentit për atë që është e thënë, ndërsa porosia është e shënuar, dhe pranuesi ka mundësinë që ai atë të e lexon më shum herë.

Mangësitë e komunikimit me shkrim janë:

• Nuk eksiston mënyrë e shpejtë nëse është mirë e pranuar,
• Jo çdo herë mundëson përgjigje.

Që porosia me shkrim të jetë më efektive, është e nevojshme që të ndjeken këta këshilla:

• Të ketë qëllim të qartë
• Të mendohet për atë i cili do e pranon kur dhe si do e pranon
• Të zgjidhen fjalët me kujdes
• Të ketë përmbajtje të shkurtër dhe të kuptueshme
• Të kontrollohe a është e dërguar gjer tek personi adekuat

1.3. Komunikimi verbal

Komunikimi verbal është i rëndësishëm jo vetëm në komunikimin e përgjithshëm por edhe në komunikimet zyrtare. Suksesi i komunikimit verbal në shkallë të lartë nvarët në atë se sa ju jepet rëndësi elementeve të këtij komunikimi të cilët janë: shpejtësia e të folurit, zgjedhja e fjalëve, tempoja e të folurit etj..

Gjatë kominikimit verbal duhet të i jepet më shumë vëmendje mënyrës se si tingëllon ajo që e themi. Duhet pasur kujdesë për lartësinë e zërit. Folja e shpejtë mund të jetë pengesë e komunikimit ashtu që ai që e pranon porosinë mund që të lëshojë diqka nga porosia e pranuar, ndërsa nëse fjalimi është monoton atëherë paraqitet reziku që të paraqitet mosinteresim për temën.

Sa i përket stilit dhe gjuhës duhet që të i largohemi përdorimit të shkurtesave dhe prëdorimit të fjalëve të panevojshme. Gjatë përzgjedhjes së fjalëve duhet të përdoren fjalë të thjeshta, të shkurta  dhe të kuptueshme.

1.4. Komunikimi jo verbal

Të folurit e trupit është elemetn i rëndësishëm në aritjen e komunikimit të sukseshëm. Komunikimi jo verbal paraqet reakcion natyror dhe është pjesë përbërëse e çdo bisede dhe si e atillë paraqet një formë shumë të efektshme komunikative. Në komunikimin jo verbal bëjnë pjesë këta elemente:

• Karakteristikat fizike të personit(pamja, trupi, ngjyra e syve)
• Përdorimi i hapsirës
• Përdorimi i kohës

Njerëzit në procesin e krijimit të mendimit për dikë tjetër i marin këta fakte dhe të dhëna:

• Veshja/stili i veshjes
• Flokët
• Pesha
• Gjatësia
• Vizit karta
• Syzat
• Tituli
• Buzëqeshja
• Mënyra e të folurit
• Mënyra e të përshëndeturit
• Mënyra e përdorimit të telefonit
• Veturë

Komunikimi jo verbal e përmison komunikimin e përgjithshëm. Komunikimi jo verbal është posaqërisht i rëndësishëm gjatë bisedimeve, marveshjeve, prezentimeve etj.

Përveq ndëgjimit të oponentit gjatë shprehjes së dëshirave dhe nevojave personale, me vëmendje duhet që të ndiqen gjestet të cilat i bën gjatë të folurit. Folësi duhet të ndëgjohet dhe të ndjekjet me vëmendje me anë të syve.

Punoi: VB